მოსაწევის მაძებარი ჯაზმენი და მოდერნისტი ბაბულიკები – დღე მეოთხე

როგორც გახსოვთ, Mastercard-ის გამოწვევის მესამე დღეს სრულიად დაუგეგმავად ქობულეთში აღმოვჩნდი და იქიდან, გამთენიისას დავბრუნდი. კარგად გამოძინებისა და რამდენიმე ლიტრი გაზიანი სასმელით გაგრილების შემდეგ, ბათუმის ქუჩებს კიდევ ერთხელ გავუყევით. ვიფიქრე, დღეს გამოწვევის ბოლო დღეა და თავი რითი შევიქციო-მეთქი.

ბათუმი უჩვეულოდ მოღუშული და დაღლილი ჩანდა. თუკი წინა დღეებში ტურისტები მიდი-მოდიოდნენ, იმ დღეს სასეირნოდ გამოსულ ადამიანს იშვიათად მოკრავდით თვალს. მაინც და მაინც, არც ამინდი ბრწყინავდა. მართალია ორ დღიანი წვიმა შეწყვეტილიყო, მაგრამ ცაზე ჩამქრალი ნათურებივით, კვლავ მუქი ღრუბლები ეკიდნენ. ჩემი განწყობაც ვერ იყო მთლად ამაღლებული. თავი იმდენად მქონდა დამძიმებული, რომ სიარულისას მეგონა, რამდენიმე ტონა ტვირთს დავათრევდი.

საბოლოოდ, ნაბახუსევზე გამოსვლა გადავწყვიტეთ და ერთ-ერთ კაფეში შევიკედლეთ. ვინაიდან, დღე ტლანქად იწყებოდა და საინტერესო არაფერი ხდებოდა, გადავწყვიტე წინა სამი დღე მეტ-ნაკლებად გადამეფასებინა. თანაც, გამგზავრების დრო სულ უფრო და უფრო ახლოვდებოდა და საჭირო იყო, გამოწვევის შედეგები გამეანალიზებინა.

პირველ დღეს, როდესაც მასტერქარდის გამოწვევის მონაწილე გავხდი, ყველაფერი დაუგეგმავად მოხდა, რის გამოც ტრანსპორტის შერჩევა ძალიან გაჭირდა. მატარებლის ბილეთები ვერაფრით ვიშოვე და გადავწყვიტე მინი-ვენის მძღოლებისთვის ბენზინის ჩასხმა შემეთავაზებინა, მაგრამ უარი მივიღე. საბოლოოდ, სამარშუტო ტაქსის კეთილმა მძღოლმა უფასოდ წამომიყვანა. სასტუმროს ძიებაც ძალიან გართულდა, თუმცა ერთ მყუდრო ჰოსტელს მაინც მივაგენი.

მთელი ამ ხნის განმავლობაში, შეზღუდული ვიყავი ერთ რამეში – არ უნდა გამომეყენებინა ნაღდი ფული. თავიდან ვფიქრობდი, რომ მხოლოდ ბარათით სარგებლობა ძალიან რთული იქნებოდა, თუმცა შევცდი. საბედნიეროდ, ბათუმი ამ ექსპერიმენტისთვის მომზადებული აღმოჩნდა. თითქმის არსად, სადაც ფულის გადახდა მიწევდა, ბარათით სარგებლობა პრობლემას არ წარმოადგენდა.

აღსანიშნავია, რომ ბარათით სარგებლობა დისკომფორტს მხოლოდ ბათუმის ბულვარში მიქმნიდა, სადაც ნაღდი ფულის გარეშე ველოსიპედების, ჰოვერბორდებისა თუ მანქანების ქირაობა წარმოუდგენელია. ბარათით ვერ ისარგებლებთ ვერც სანაპირო ზოლზე, სადაც წყლის ბანანი, წყლის მოტოციკლეტი და სხვ. გასართობებია.

ბათუმში ყოფნის მეოთხე დღეს მე და ჩემს მეგობრებს ერთი კურიოზი შეგვემთხვა. კაფედან გამოსულები, ბათუმის ბულვარში სკამზე ვიჯექით და სიგარეტს ვეწეოდით. ინტელექტუალური გამომეტყველებით, რაღაცაზე ინტერესით ვსაუბრობდით და ირგვლივ არაფერს ვიმჩნევდით. წინა ღამის ამბებს ვიხსენებდით და კიდევ ერთხელ ვხორხოცებდით. გზად ერთი შავკანიანი, მაღალი კაცი შემოგვხვდა, რომელიც ხელში თეთრ ცხვირსახოცს ნერვიულად ატრიალებდა. ახალგაზრდა კაცი ნელნელა მოგვიახლოვდა. მისმა ვიზუალმა ჩვენი ყურადღება მიიქცია. ლამაზი ცილინდრი უმშვენებდა თავს, წვერი უცნაურად მოეშვა და თვალებს დიდი სათვალე უფარავდა. სახეზე რომ შეხედავდით, ოდნავ მოსუქებულ რეი ჩარლზს ჰგავდა. მისი ვიზუალური იმდენად საინტერესოდ მოგვეჩვენა, რომ ვიფიქრეთ, ვინმე კაი ტიპი იქნება-თქო და ფოტოს გადასაღებად მივედით. ვინ იცის, ვისთან ვიღებდით სელფის?

მამაკაცმა ჯერ ხელი ჩამოგვართვა, მოგვესალმა და როგორ ხართო გვკითხა. ჩვენც უცხოელ სტუმარს სიამოვნებით გამოვესაუბრეთ და პოზიტიური მასლაათი გავმართეთ.

ამ დროს, შავკანიანი მეგობარი გვთხოვს, რომ მისკენ მივიწიოთ და ყური ვათხოვოთ. თავიდან კი დავიბენით, მაგრამ მერე ყველაფერი ცხადი გახდა. უცხო მამაკაცი გვეკითხება, მოსაწევი ხომ არ გაქვთო და ისე იღიმის, მგონია, რომ რატომღაც დადებით პასუხს ელოდება. სამწუხაროდ, არც ჩვენთვის გვქონდა და არც მისთვის მისაცემად, ამიტომ ერთმანეთს ღიმილით დავშორდით.

ეს ამბავი აქ არ მთავრდება და მას ოდნავ მოგვიანებით დავუბრუნდებით.

საღამოს ბათუმში Black Sea Jazz Festival-ის ბოლო ღონისძიება უნდა გამართულიყო. დღის ჰედლაინერი Joss Stone იყო, რომლის კონცერტსაც ვერაფრით დავესწრებოდით, რომ არა ჩვენი ერთ-ერთი მეგობრის მოწყალება. მან ორი ბილეთი გვაჩუქა და ფესტივალის დახურვაზე დასწრებაც რეალური გახდა.

კონცერტზე მისულებს, უამრავი ხალხი დაგვხვდა. შესასვლელში მცირე ინციდენტსაც ჰქონდა ადგილი. საიდანღაც ჩამოსული მოდერნიზმის მიმდევარი ბაბულიკები, ურიგოდ ცდილობდნენ ტერიტორიაზე შეღწევას და ოთხმოცდაათიანებისთვის დამახასიათებელი ბნელი მზერით თვალებს გვიცეცებდნენ. გაწევ-გამოწევის შემდეგ, გაუგებრობა დაცვის თანამშრომლებმა სამართლიანად დაალაგეს და ცოცხალი რიგიც მოაწესრიგეს.

სცენაზე Joss Stone-ის გამოჩენას დიდი ოვაციები მოყვა. მუსიკოსმა როგორც თავისი ჰიტები, ისე ცნობილი Cover-ებიც შეასრულა და ბათუმის აღელვებული ზღვის ტალღების რწევა მუსიკალური ტალღებით გააძლიერა. ამ დროს, სცენასთან დამონტაჟებულ დიდ მონიტორზე ვხედავ, რომ მუსიკოსის უკან, დრამთან ზის ახალგაზრდა შავკანიანი მამაკაცი, უცნაური წვერითა და ზორბა ტანით.

გამოიცანით ვინ იყო? – დიახ, ის შავკანიანი მეგობარი, დღისით ბულვარში მოსაწევს რომ გამალებით ეძებდა. მე და ჩემს მეგობრებს ხარხარი აგვიტყდა – წარმატებული მუსიკოსი, რომელიც Joss Stone-ის დრამერია და საქართველოში სპეციალური მოწვევით იმყოფება, მარიხუანას ბულვარში გამვლელებთან ეძებს. სხვათა შორის, ისე ენერგიულად უკრავდა, სავარაუდოდ, სადღაც მაინც მიაგნო აკრძალულ ხილს.

კონცერტის შემდეგ, კარგად მოშიებულმა ახალგაზრდებმა ბათუმის ლეგენდარული ჰოთ-დოგით დავიკმაყოფილეთ თავი და შინისკენ გავემართეთ.

მეორე დილას თბილისში დაბრუნების დრო დადგა. მატარებლის ბილეთი ბარათით შევიძინე და დღის ორ საათზე უკვე სადგურში ვიყავი. ახალმა მატარებელმა ბათუმიდან თბილისში ხუთ საათში ჩამოგვიყვანა.

Mastercard-ის გამოწვევა აქ დასრულდა. საბოლოო ჯამში, შემიძლია ვთქვა, რომ ბარათის ამარა დარჩენა არც თუ ისე საშიში და სანერვიულო ყოფილა. პირიქით, შესაძლოა ის დიდი კომფორტის მომტანიც იყოს. ფაქტობრივად არც ერთხელ არ ჩავვარდნილვარ ისეთ სიტუაციაში, სადაც ნაღდი ფულის არ ქონის გამო რამე დამიკარგავს.